υποπροίκ(ε)ιος

-ον, Α

αυτός που έχει λάβει με νόμιμο γάμο γυναίκα με προίκα.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ὑπ(ο)-* + προίκειος / προίκιος «αυτός που αναφέρεται στην προίκα» (< προίξ, -κός)].